Introductie

Hoi!

Dit is, als alles goed gaat, een blog waar in ik ga vertellen wat mij bezig houd. Ik ben nu 29, een kunstenaar zonder atelier, maak graag muziek en lees zo nu en dan een boek. Ik ben al 8 jaar als vegetariër door het leven gegaan. Ik zal vertellen waarom:

Mijn zus was het al en ik vond het eerst maar raar. Destijds sprak ik online met een vriendin die ook al vegetariër was (of misschien was zij toen al lang veganist) en ik had een flinke discussie over de ethische kant van vlees eten. Ik zocht naar situaties waar in het oké zou zijn om een dier te eten, maar er bleven steeds minder argumenten over. Het was een mislukte verdedigingspoging om er maar niet mee in te hoeven stemmen, maar het was te laat: ik besloot om het gewoon eens te gaan proberen. En dat ging eigenlijk heel goed! Door de jaren heen leerde ik meer over hoe de bio-industrie werkt, wat er voor nodig is om het draaiende te houden en hoe je gezond kan leven zonder vlees te eten. Mijn standpunten hierin werden langzaam sterker. Ik leerde over de mooie regenwouden in Brazilië en Argentinië die in volle vaart aan het verdwijnen zijn en plaats moeten maken voor soja-plantages. Nou zou je nu natuurlijk kunnen zeggen "Soja! Maar dat eten vegetariërs en veganisten super vaak! Dus dan is dat ook slecht!", maar, hoewel het natuurlijk waar is dat deze boon veel gegeten wordt door mensen die vlees uit hun dieet schrappen, is er een andere bestemming voor deze soja-bonen, namelijk; de bio-industrie. Deze soja-bonen vormen het voer voor varkens en ander vee. Naast dat dit niet eens hun natuurlijke voedsel is voor deze dieren bouwen de argumenten tegen deze megalomane manier van vleesproductie zich ook op in andere redeneringen, zoals; waarom zou je al dat voer wat voor de vleesproductie in Europa is bedoeld in Zuid-Amerika kweken om vervolgens met enorme schepen naar Europa te vervoeren? Dat is toch enorm zonde van al die energie? Om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid energie die het kost om een kip of varken groot te brengen en in de koeling van de supermarkt te krijgen. 

Zo, dat zijn wel ongeveer de hoofdredenen waarom ik heb gekozen voor een dieet zonder vlees. Langzaam ontdek ik meer en meer redenen, ik kan er niets aan doen. 
Er was echter één ding wat mij al een tijd dwars zat, namelijk dat ik nog wel gewoon ei- en melkproducten consumeerde. Ik was geen veganist, wel vegetariër. Maar ik was mij wel bewust van de redenen waarom veganisten ook zuivel laten staan. Vorige week heb ik besloten om de daad bij het woord te voegen en mij daarom nu ook te onthouden van zuivelproductie. Ook wil ik mij meer in de ideeën van het veganisme verdiepen, want het dieet is niet het enige dat veranderd als je hier voor kiest; veganisme is een levenswijze. Ik zal daarom bijvoorbeeld ook zorgen dat de volgende producten waar nu nog leer op zit vervangen zullen worden voor producten waar dit niet op zit. Wanneer ze zijn versleten, uiteraard! 

Veganisme is iets waar veel mensen wel bang voor zijn. Of misschien niet bang - het wordt moeilijk begrepen. Zelfs als je het eens bent met de ethische redenen, een leven wat op geen enkele manier met dode dieren te maken heeft, dat is toch onmogelijk? Zo líjkt het als je geen zin hebt om je er in te verdiepen, maar ik ben inmiddels van mening dat dit prima kan! Het kost alleen wat energie. Energie om uit te zoeken wat ik nu moet schrappen van mijn lijstje van dingen die ik wel eens zou willen kopen of eten. Het kost energie om prettige en gezonde alternatieven te vinden. En het kost ook energie om uit te leggen waarom ik voor deze manier van leven heb gekozen. Maar het voelt goed. 

Dit is waar ik waarschijnlijk vooral over zal praten op dit blog; mijn hobbelige weg naar een plantaardig bestaan.

Follow my blog with Bloglovin